Onder de eerste christenen was kerst niet zo belangrijk. Pasen en Goede Vrijdag worden door veel christenen als de belangrijkste christelijke dagen beschouwd, en terecht. Toch ben ik dol op kerst. Ik erger mij ook niet zo snel aan de commercie die aan alle kanten probeert om munt te slaan uit het feest (hoewel, die kerstman…). Jammer en jammerlijk vind ik het als bedrijven proberen om het feest te ontkerstenen, om er zeg maar een gewoon algemeen feest van te maken. Bij het kerstfeest hoort het kerstverhaal, onlosmakelijk.
Zoals Claudia de Breij (voor zover ik weet niet een gelovige) vorig jaar dichtte in dagblad Trouw:
…. In mijn kamer staat een stal met een plastic kindje.
Hij straalt en ik aanbid hem met zijn lachende gezicht
omdat hij mij laat zien: het maakt niet uit. Al vind je
dit alles onzin…
Het gaat altijd over liefde. Het gaat altijd over licht.
Met kerst vieren we dat God zich helemaal verbindt met onze aarde. God wordt als het ware in onze (mensen) handen gelegd, als een klein kind. Aan mensen is het om God te dragen in deze wereld, om liefde en licht hoog te houden.
Ik heb geen enkel probleem met kerstmaaltijden en familie gezelligheden, integendeel. Maar als het alleen maar draait om een vol programma en een volle buik, dan blijft er van binnen iets leeg. Mooi dat ook Claudia de Breij daarover schrijft.
domie Tjalling
