Een paar maanden terug las ik in de krant dat president Trump een speciale dominee in huis heeft gehaald. Zij heet Paula White-Cain en noemt zich minister van religieuze zaken. Mijn fantasie slaat dan meteen op hol. Stel je nou eens voor dat Rutte….het is toch algemeen bekend dat onze MP christelijk is. En dat ik dan zijn speciale dominee zou mogen zijn. Onvoorstelbaar natuurlijk, dat ik….. Maar stel nou dat!
Misschien zou ik dan ook een speciale plaats krijgen in de ministerraad en zou Rutte hoffelijk de stoel voor mij aanschuiven, schalks kijk ik naar de fotograaf.
Natuurlijk zou ik ook tegen de wereld – nou ja tegen de Nederlander – zeggen: een nee tegen onze MP, is nee zeggen tegen God. Misschien zou Rutte mij ook wel beloven dat ik een hele nieuwe kerk mag bouwen, zo’n Megakerk; een glazen kathedraal die de grootste op aarde wordt. En ik kan zeker Favor Seeds (Genade Zaad) verkopen, voor 130 euro per stuk. Dat moet een groot succes worden, vooral als ik beloof dat zo’n zaadje het tien- of misschien wel honderdvoudige gaat opbrengen. Wie gelooft mij niet: de MP staat aan mijn zijde! Eindelijk zullen geld en roem mijn kant opkomen. Misschien ook wel wat kritiek, over dat geloven toch niet gaat over macht en geld. Maar ach, je kunt niet iedereen te vriend houden. Als Jezus maar mijn vriend is.
Het is doodeng en doodzonde om te zien hoe sommige kerken en kerkleiders (trouwens, ook in andere godsdiensten gebeurt het volop) de kant kiezen van de macht. Niet om het Koninkrijk van God dichterbij te brengen, maar om hun eigen koninkrijkjes uit te breiden.
domie Tjalling
