“De kerk is gegrond op het fundament niet van een Boek noch van een onpersoonlijke leer of belijdenis, maar op personen, op levende mensen, in wie zich de Heer die het énige eeuwige Leven is, als grond der kerk en van al wat haar aangaat, kenbaar maakt. Gebouwd op het fundament der apostelen en profeten, waarvan Jezus Christus is de uiterste Hoeksteen.” (Zestien stellingen betrekkelijk het stemrecht der gemeente uit J.H Gunning jr Verzameld werk deel 1, blz. 298. Het betreft hier de 11e stelling).
De belijdenis en de kerk zijn voor Gunning heel belangrijk. Zo belijdt Gunning samen met de orthodoxie Jezus Christus als God geopenbaard in het vlees. Maar hij verzet zich tegen de opvatting van de orthodoxie dat de leer voor altijd is vastgelegd in de Gereformeerde belijdenisgeschriften als de Nederlandse Geloofsbelijdenis en de Dordtse leerregels. Deze geschriften gaven op het moment van schrijven wel op een punt in de geschiedenis heel helder uitdrukking aan het geloof, maar dat wil niet zeggen dat zij dat op dit moment ook precies zo doen. Nee, sterker nog, geschriften geloven niet, het zijn altijd personen die geloven. En dat is essentieel. Alleen in het leven van een mens, in zijn persoon komt het geloof tot stand en kan het zijn uitdrukking krijgen. Alleen zo kan de liefde van God gestalte krijgen. In de geloofsbelijdenis van de vleeswording zien we dat al terug. God laat zich kennen in een persoon, niet in een leer. En die liefde van God krijgt door de geschiedenis heen steeds weer opnieuw gestalte in het geloof, steeds weer opnieuw worden zo de tegenkrachten overwonnen. En daartoe zijn ook wij geroepen, om door het getuigenis van de apostelen en profeten, geïnspireerd door de antwoorden uit de geschiedenis van de kerk zoals die van de reformatie, in ons bestaan het geloof op een nieuwe manier tot uitdrukking te brengen. Dat doen wij niet alleen, maar als kerk en juist door het geloof krachtig tot uitdrukking te brengen kan de kerk van binnenuit vernieuwd worden.
