Janneke de Jonge vertrekt als koster

Op de klanken van een oud Engels kerstlied werd Janneke na de dienst van 15 december toegezon­gen:
Janneke gaat ons verlaten, fa la la la la
heb je dat wel in de gaten? fa la la la la
Hoor dan nu met blijde klanken, fa la la la la
hoe wij Janneke bedanken, fa la la la la!

Het lieveheersbeestje Maria kwam ook in grote droefenis voorbij, met alle andere kerkdieren.

En er verscheen een man in een wit pak, geen en­gel. Maar hij leek wel veel op Epco, dus dan wel weer een engel. Hij sprak het volgende:

Mag ik even uw aandacht. Of misschien heb ik die aandacht al in deze outfit.

Laat ik dit even uitleggen. Janneke is dé gastvrouw van deze kerk en waarschuwt elke bezoeker : “Pas op voor uw kleren, niet tegen muren leunen, let op neerdalend kalk.” Het is afwachten of de opvolger ook zo attent is. We zijn dan ook blij dat IJtze tien forensische overalls  beschikbaar heeft gesteld voor de bezoekers. Dan lopen we daar geen risico.

Voor dit afscheid had ik wat informatie nodig. En bij wie kan ik dan beter te rade gaan dan bij Maria het Lieveheersbeestje, dat hier al tientallen jaren woont zoals we weten uit de verhalen van Tjalling.

“Vertel es iets over Janneke”, vroeg ik.  ”Ik hou het kort”, zei Maria: “Een duizendpoot, niet op de voor­grond, altijd bezig, veelzijdig. “ 

In de eerste plaats koster. Gastvrouw. Je hebt zelfs een tijdje vóór de dienst koffie geschonken. Onge­twijfeld omdat Tjalling in de kerkenraad had ge­klaagd  dat half tien voor hem erg vroeg is. Geluk­kig ben je daar mee gestopt. Als je aan alle wensen van een dominee gehoor geeft dan ben je als ker­kenraad verloren.

Je stond toen de kopjes tijdens het consistoriege­bed al weer af te wassen voor gebruik na de dienst. In een teiltje, je werd hier niet verwend met veel faciliteiten. Vergelijk dat met Gerry; die heeft gere­geld dat er in Elthato een complete horeca spoel­keuken werd geïnstalleerd voor diezelfde kopjes.

Soms was het afzien. Je had veel gedoe met de ka­chel. Die zuinige kerkrentmeesters hoopten na­tuurlijk dat de kachel het zou volhouden tot de overdracht aan de Stichting.

Janneke, je bent niet alleen koster. Je was de voor­uitgeschoven post van Maarland in een dorp dat de laatste jaren nauwelijks bereikbaar was.  Diaken, lector, je bracht het kerkblad rond en je haalde de kerkelijke bijdrage op. En als kerkrentmeester ben ik blij dat je dat laatste nog een jaar doet.

Bij dat alles breng  je ook nog kranten rond. Ik hoop dat je daar ook mee stopt.  Ik kwam er name­lijk achter dat je de NRC brengt bij een lid van de  kerkenraad. De NRC! Ik roep onze voorzitter, excu­ses: preses, op om bij de gesprekken met nieuwe kerkenraadsleden te checken of ze gewoon Trouw lezen of bij uitzondering het Reformatorisch Dag­blad.

“Is er wel eens iets raars gebeurd?’, vroeg ik het lie­veheersbeestje.

“Iets raars bij Janneke?? Niet vaak, maar ik kan me herinneren dat ze een keer op kerstavond de glüh­wein onder de preekstoel had gezet. Ze was verge­ten het warmhoudplaatje uit te zetten, de wijn bor­relde over de rand en de hete dampen stegen op. Als er toen een beroepingscommissie van de Pink­stergemeente in de kerk had gezeten, waren we Tjalling kwijt geweest. Hij sprak die avond in ton­gen en hield zijn beste preek ooit.” 

Janneke, einde van een tijdperk. Als ik overzie wat je allemaal gedaan hebt, zou ik je adviseren op je nieuwe woonplek rustig aan te doen. Een sabbati­cal in vrijwilligerswerk , dat is bijbels en dat heb je wel verdiend.

Ik heb Maria gevraagd wat we jou als afscheidsca­deau kunnen aanbieden.

“Als het maar iets met de kerk is”, was haar korte antwoord. En dat is het geworden. Ik zal het je zo overhandigen.

Maar voor ik dat doe wil ik jullie vragen om de akoestiek hier te testen met een groot applaus en het nog eenmaal zingen van het lied.

“Mijn afscheid” – Bedankt!

Zoals velen wel weten ben ik geen prater en houd ik ook niet zo van om in het middelpunt van de be­langstelling te staan. Ik had ook zo gezegd dat ik van mijn afscheid als koster van de Mariakerk geen drukte wilde….

Nu ik terugkijk op de dienst op 15 december jl. geeft me dat toch een heel warm en dankbaar ge­voel. De dienst was erg mooi en zal altijd in mijn herinnering blijven.

Bedankt voor alle hartelijke, lieve woorden en voor de mooie foto van de Mariakerk. Deze zal een mooi plekje in ons nieuwe huis in Delfzijl krijgen.

Nogmaals bedankt en ik zal jullie zeker gaan mis­sen.

Liefs, Janneke de Jonge