Ik ben altijd een beetje in de war van mensen die door de Geest gegrepen zijn, die in tongen praten of handen opleggen en dan grote woorden spreken. Ze doen mij denken aan een verhaal over Saul, als hij net tot koning is gezalfd. Saul komt dan – zoals voorzegd door de profeet Samuël – een stoet profeten tegen. Voor hen uit gaat een groep muzikanten met harpen, tamboerijnen, fluiten en lieren. De profeten zijn in vervoering, ze zijn gegrepen door iets wat sterker is dan hun wil. Ook Saul raakt in vervoering, hij wordt gegrepen door de geest van God. Zoals Samuel had voorzegd, maakt God van Saul een ander mens.
Het is een prachtig beeld zo’n stoet profeten, ik stel mij voor dat zij uitbundig dansen en zingen. En daar komt dan de nieuwe koning aan. Ook hij wordt gegrepen door de geest en gaat mee dansen en zingen.
Hoewel ik mij goed kan voorstellen dat ik mij thuis zou kunnen voelen in een Afrikaanse kerk en dat ik dan ook opeens wat losser zou worden in de heupen, zit bij mij de vervoering en ontroering meer van binnen. Een lied of een gedicht of een melodie of een gebed of een ontmoeting, iets dat ergens binnenin mijn ziel raakt. Dat mij nieuwe energie geeft, kracht en inspiratie.
Misschien is het simpelweg zo dat mensen verschillen en dus verschillende manieren hebben om hun geloof te uiten. Daarbij is het uitbundige niet meer of niet minder dan de innerlijke ontroering. Als mensen zeggen: kijk eens naar dat enthousiasme in die en die kerk – dan is dat niet zozeer een opmerking over die andere kerk, maar meer over hun eigen verlangen naar meer uitbundigheid. Ook Paulus worstelt (1 Korintiërs 14) met het evenwicht tussen uitbundigheid en begrijpelijkheid, en het is maar de vraag of hij er goed uitkomt.
Wat ik belangrijk vind is die ene zin die Samuel tegen Saul zegt: ‘…..en u zult een ander mens worden.’ Ik denk dat die zin het hart van Pinksteren weergeeft. Pinksteren is leven in de geest van Jezus. ‘In de geest van Jezus’ – dat is de kern van geraakt of gegrepen worden door de Heilige Geest. Dat betekent dat je een ander mens wordt. Een ander mens worden is in de eerste plaats een geschenk: God heeft jou onvoorwaardelijk lief; steeds opnieuw fluistert de Geest je dat in. In de tweede plaats is een ander mens worden: leven vanuit die liefde van God. Beide dingen kunnen soms zomaar ineens aan je duidelijk worden als een lichtflits uit de hoge. Maar altijd hoort bij ‘een ander mens worden’ een levenslang leerproces. Een verbetermanagement (term van Wil Derkse) om te leren leven in de geest van Jezus, waarin de Geest je steeds opnieuw de liefde van God influistert.
domie Tjalling
Reageren? Mail / bel met Tjalling Huisman: 0596 571393 / tjhuisman27@gmail.com
