Met ds Atze, en later met ds Riky en ds Marco zijn we de catechisaties weer gaan oppakken. Er was ooit een bloeiende catechese geweest, die door veel gemeenteleden verzorgd werd. Maar langzamerhand waren er minder mensen die wel een groep wilden leiden.
De kindercatechese stond door een jarenlange traditie van ds Marion stevig in de schoenen. Het werd en wordt gegeven in Elthato, naast de toren van Zeerijp. Daar ben ik aan blijven vasthouden. Niet alleen omdat de kinderen, onder leiding van één van de ouders in najaar en winter dan een mooie fietstocht hadden in het donker. Maar ook om te voorkomen dat alle activiteiten in Loppersum terecht zouden komen, het is goed om te spreiden. De eerste jaren sloten we de kindercatechese af met een royale woensdagmiddagtrip naar pretpark Drouwenerzand. Dat was toen in ieder geval nog met vrij eten en drinken. Ik weet nog dat ik in de auto naast een van de kinderen zat, die het raampje open draaide want hij voelde zich toch niet zo lekker. Hij had zich die middag alleen gevoed met ijs, veertien ijsje telde hij voor mij uit. Later verdween deze uitjes-traditie: het werd toch wel een beetje duur voor de kerk, niet in het minst omdat de groepen voor kindercatechese steeds groter werden. Er is zelfs een tijd geweest dat Riky en ik de groep in tweeën moesten splitsen. Als afsluitende activiteit zijn we toen film gaan kijken en patat eten.
Bij kindercatechese hadden we het vaak over Bijbelverhalen en hun betekenis. Maar ook over wat er in de kerk te zien is, wat er gebeurt in een kerkdienst en wie daar een rol in speelt. Dan nodigde ik een koster, een ouderling, een diaken en anderen uit om iets te vertellen en een organist om iets van het orgel te laten horen.
Ook bij de andere catechisaties vind ik dat belangrijk: andere gemeenteleden uitnodigen om iets te vertellen over hun geloof. Nog vaker gingen de jongeren op bezoek bij iemand thuis. Ze bedachten dan vragen over bijvoorbeeld de Tien geboden, ik belde rond om te vragen of ze op bezoek konden komen. En dan gingen ze met hun vragen op stap. Na ongeveer een half uur kwamen ze weer terug, maar soms duurde het ook veel en veel langer. Dan zat ik maar te wachten….tot ze uiteindelijk terugkwamen vol met verhalen en soms ook vol met snoep, koek en cola. Ik vind het belangrijk om zo jong en ouder in de gemeente met elkaar in gesprek te brengen. Het praten over geloven – dat is ook praten over je twijfels – zie ik als een van de pijlers van de kerk.
Meestal kwamen we voor de catechisatie bij één van de jongeren thuis samen, steeds bij iemand anders. Dat was in de traditie van de huiscatechese: een goede manier om jongeren ook in een andere rol te treffen, die van gastheer of gastvrouw. Nog bedankt voor al uw / jullie gastvrijheid hierin.
domie Tjalling
Reageren? Mail / bel met Tjalling Huisman: 0596 571393 / tjhuisman27@gmail.com
