Dit keer heb ik volgens mij niet bijster veel te vertellen. Het einde van het kerkelijk seizoen komt al een beetje in zicht. Er is wel veel om op terug te kijken.
Zo was het abdijweekend in Zundert fijn en mooi. Al duurt zo’n kloosterverblijf maar 48 uur, het is toch altijd weer bijzonder hoeveel indruk zo’n weekend maakt. En om zoiets samen te doen met elkaar, als gemeenteleden, is ook leuk. Je ontmoet elkaar eens anders en natuurlijk ook veel langer.
En we hebben drie joekels van nieuwe paaskaarsen! Ik vind ze prachtig. Vooral de afbeeldingen die erop gemaakt zijn (lees daarover elders meer in dit kerkblad) maar ook de hoogte vind ik fantastisch: het licht straalt je nu echt tegemoet, aan alles merk je ‘dit is niet zomaar een kaarsje’. Mooi.
De avonden rond het boek ‘Leven in volheid’ van Timothy Radcliffe zijn afgerond. Het boek was een kluif. Maar aan de hand ervan hebben we met elkaar gesprekken gevoerd over onderwerpen waar je het normaal gesproken niet zo snel met elkaar over hebt. En dat heeft wel wat.
De Trouwma-kring loopt nog even door. Inmiddels zitten we met een clubje van een mens of 12 geregeld met elkaar rond de eettafel. Terwijl het nodige achter de kiezen wordt gewerkt, delen we met elkaar onze gedachten over verschillende actuele onderwerpen. Leerzaam! en een gezellige manier om elkaar beter te leren kennen.
Ergens in de komende weken zal de werkgroep jeugd de koppen bij elkaar steken om te bepraten hoe het met het jeugdwerk verder ‘moet’. De jeugd wil wel maar het aantal kartrekkende ouders laat te wensen over. Het jeugdwerk rust op te weinig schouders. Da’s niet goed. Dus naast plannen maken over wat we als geloofsgemeenschap voor en met de jongeren kunnen doen, zullen we ook ouders moeten vinden die de handen uit de mouwen steken. Afijn.
Het overleg van het mensenclubje sluit hier wel wat bij aan. Van een aantal ambtsdragers is de ambtstermijn verstreken en dat betekent dat er vacatures ontstaan. Hoe gaan we daarmee om? Zoeken we mensen bij kerkenwerk of kerkenwerk bij de mensen? Er valt hoe dan ook voor iedereen iets te doen in de kerk. Da’s mooi! Tegelijkertijd, als iedereen doet waar zhij goed in is, kan dat ook betekenen dat sommige dingen door niemand worden gedaan. De vraag is dan of we met die dingen dan niet beter kunnen stoppen.
Het platform van kerken is in de afgelopen tijd een eerste keer bijeen geweest. Met elkaar, de deelnemende kerken, zullen we gaandeweg uitvinden wat we met elkaar kunnen doen. Binnenkort is een tweede bijeenkomst.
Het woord consistorie is een ouderwets woord voor een bijeenkomst van álle ouderlingen. Nu dekt dit woord niet helemaal de lading want ’t plan is om een keer met alleen de pastorale ouderlingen bij elkaar te gaan zitten. We willen vooral eens de pastorale (on)mogelijkheden besnuffelen, brainstormerig, met de benen op tafel. Zoiets.
Het aanstuurplougje is ook van start. Elders valt daar meer over te lezen. De les die we in januari hebben geleerd, is dat het superbelangrijk is om iedereen veel en vaak te informeren en ook op een manier dat zo mogelijk iedereen die informatie kan krijgen. Via het kerkblad. Via nieuwsbrieven. Via kerkdiensten. ’t Is ook zaak dat je aan de bel trekt wanneer je de indruk hebt dat je informatie mist. Zodat we op tijd iets kunnen corrigeren.
Op zondag 21 mei willen we tijdens de kerkdienst afscheid nemen van de aftredende ambtsdragers Gerda Potze, Greetje Nomden, Janneke Wouda en Thea Steenwijk. Gea Stoter, Geja Huizing en Tineke Wierenga hebben besloten hun werk voor een termijn voort te zetten! Als geloofswerkgemeenschap zijn we dankbaar en blij voor al het kerkenwerk dat door hen is verricht – en daarvan willen we dan ook blijkgeven op die zondag 21 mei.
Pinksteren zullen we als clustergemeenten met elkaar vieren! Het ziet ernaar uit dat het een vurig feest zal worden: taart, broodjes, bitterballen én soep worden voor de verandering wél zo heet gegeten als ze worden opgediend.
Tot slot ten overvloede: slechts één telefoontje scheidt ons van uw wens tot mijn bezoek en de verwezenlijking daarvan: 06.53672710.
Alle goeds van de hemel en de aarde toegewenst,
André van den Bor
