Eigenlijk weet ik niet zo goed waarmee ik dit keer zal beginnen. Er gebeurt zo veel, er is zo veel in beweging en er staan zo veel dingen op stapel! Ik krijg er ontzettend veel energie van, ook al weet ik soms niet waarmee ik eerst aan de slag moet.
Dromen en doelen
Natuurlijk staan we als kerkelijke gemeente voor een aantal uitdagingen én tegelijkertijd zijn er ook veel kansen en mogelijkheden! Een heel groot geluk – of ‘zegen’ – is dat geld voor ons geen beperking hoeft te zijn. Dat betekent uiteraard niet dat we het zo maar over de balk kunnen smijten. Maar als kerk zijn we zijn ook geen vermogensbeheerder: juist in de kerk is geld niets meer dan een middel.
En dus is dit iets waar ik erg naar uitzie en ook erg veel zin in heb: om met elkaar aan de praat te gaan over onze kerkdromen, over het doel van onze geloofsgemeenschap, hoe wij aan die doelen willen werken en wat daarvoor nodig is.
Vacatures en gevolgen
Een tijdje geleden luidde onze classis de noodklok. Er zijn veel vacatures en er komen er alleen maar meer. Niet alleen is er een groot tekort aan gemeentepredikanten, ook aan tal van andere ambtsdragers is er een groot tekort. En ongetwijfeld kunnen we het met minder mensen af dan vroeger. Maar er zullen altijd wel een paar mensen moeten blijven die het allernoodzakelijkste kerkenwerk blijven doen. En dan nog. Wanneer je alleen nog maar bezig bent met te voorkomen dat je zinkt, komt er van varen naar een droomdoel niet veel meer terecht. We zullen vroeg of laat met elkaar aan de praat moeten hoe we kerk willen en kunnen zijn. Onze dromen en doelen doen er dan toe. En welk kerkorganisatiemodel past daar dan het beste bij? Mij lijkt het dan goed en leuk om een stap verder te springen dan nú nodig is. Zodat we niet telkens achter de ontwikkelingen aanlopen maar die een keer voor zijn. Dat vraagt niet alleen om moed maar vooral ook om nieuwe creativiteit. Allee.
Vacatures en doen
Ook in onze geloofsgemeenschap zoeken we mensen die bepaalde taken willen doen. Nu gaat het niet louter om opvullen van vacatures. Dat is mij te onpersoonlijk. Ik geloof erin dat iedereen unieke kwaliteiten heeft, iets waar je goed in bent. En vaak is het zo dat waar je goed in bent dat je daar ook plezier in hebt. De kunst is om taken en kwaliteiten met elkaar te matchen. Als alle kerkleden in de kerk iets doen waar ze goed in zijn, dan wordt al het kerkenwerk gedaan en met plezier. Dus kun je gerust “ja” zeggen wanneer je gevraagd wordt om iets te doen wat je leuk vindt. Of “nee” – want niemand is gehouden G’d te dienen met de gaven die hij of zij niet heeft. Dus, denk er maar alvast over na wat je leuk vindt om te doen ((leef)tijd blijkt meestal bijzaak te zijn).
Samen
Hier valt te lezen dat de kerkenraden na de gemeentedag hebben besloten om samen op weg te gaan richting een samengaan van de gemeenten. Ik hoop dat het een weg zal zijn waarop mensen elkaar weten te verrassen en te verrijken. Een van de betere manieren om dat te bereiken is door vragen te stellen. Open vragen. Vragen zonder oordeel. Het helpt als je ervan uitgaat dat je van een ander altijd iets kunt leren. De waarde van een ontmoeting is immers dat de ander je horizon vergroot, dat je iets hoort waar jezelf anders over denkt. Als je alleen maar wilt horen wat jezelf vindt, is het niet nodig om iemand anders te ontmoeten. Allee, wat de toekomst ook brengen moge, ik wens dat we leergierig en vrolijk die weg gezamenlijk zullen afleggen.
Tot slot. Slechts één telefoontje scheidt ons van uw wens tot mijn bezoek en de verwezenlijking daarvan: 06.53672710. (Natuurlijk mag ook een ander namens u mij bellen.)
Zalige paasdagen toegewenst,
André van den Bor
