Zo’n vier jaar geleden ben ik door Tjalling gevraagd voor de functie van diaken. Ik was verbaasd want zo’n trouwe kerkganger was ik niet. Na ampele overwegingen (hoe zou er gereageerd worden op mijn benoeming als diaken) heb ik ja gezegd. En ik heb nooit spijt gehad van mijn toezegging. Ondanks het feit dat ik weinig in de kerk kwam, kreeg ik een warm onthaal.
Een onthaal van de kerkenraad, maar ook van gemeenteleden. Het voelde als een warm bad. Ik had geen idee wat me te wachten stond.
Het eerste jaar bestond voor mij voornamelijk uit luisteren en meedraaien. Luisteren naar de mening van anderen tijdens de kerkenraadsvergaderingen, tijdens de diaconievergaderingen, de gezamenlijke kerkenraadsvergadering met de Vredekerk en de gezamenlijke vergadering met de diaconie van de Vredekerk. Meedraaien met diensten van Schrift en Tafel, meedraaien in de diensten samen met de Vredekerk.
“Lieve hemel hoe houd ik het allemaal uit elkaar”, maar gelukkig kreeg ik langzaamaan grip op de zaak. Soms was een zakelijke vergadering nodig om lopende zaken te bespreken. Maar er waren ook vergaderingen waar discussie gevoerd werd met respect voor de mening van een ander.
Een keer per jaar is er een vergadering “met de voeten op tafel”. Een vergadering die vooraf gaat aan een gezamenlijke maaltijd, klaar gemaakt door de leden van de kerkenraad. Daarna is er tijd en ruimte om te praten over zaken waar in de reguliere vergaderingen niet aan toe gekomen wordt. Ik heb dat ervaren als een extra dimensie, een diepgang. Uiteraard werden deze vergaderingen, naar goed Maaslands gebruik, afgesloten met een hapje en een drankje.
Als diaken krijg je best veel op je bordje; naast de vergaderingen kwamen ook organisatorische zaken aan de orde zoals een collecterooster maken, bloemen regelen voor de kerkdienst, dienst van Schrift en Tafel mee helpen verzorgen. En ik ben vast nog taken vergeten te benoemen. Diakenen zijn helpers en doeners. Met een open oog voor kwetsbare mensen. Met die gedachte zijn we samen met de Vredekerk de Diaconale Tuin gestart. Twee jaar lang hebben we met vrijwilligers groente verbouwd voor de voedselbank Het Hogeland. Het experiment was de moeite waard, maar door gebrek aan menskracht zijn we gestopt met de tuin. Gelukkig kunnen we de voedselbank Het Hogeland ondersteunen met een financiële bijdrage. Een bijdrage die is geoormerkt; van onze bijdrage mag groente en fruit gekocht worden.
Na vier goede, inspirerende jaren stop ik in mei als diaken van Maarland. Niet uit onvrede maar omdat ik toe ben aan andere uitdagingen. Ik weet nu al dat ik het ook ga missen. Geen diaconievergaderingen meer bijwonen. Diaconievergaderingen van Maarland, maar ook diaconievergaderingen samen met de diaconie van de Vredekerk. De jaarlijkse afsluitende diaconievergadering voor de zomervakantie bij Henk en Erna, afgesloten met het beroemde Maarlandse hapje en drankje. De gezamenlijke vergaderingen, de notulen van alle vergaderingen. Kortom alle ins en outs. Ik ga aan de zijlaan staan maar blijf betrokken bij Maarland. Ik hoop dat ik met mijn verhaal mensen heb geïnspireerd die, als ze gevraagd worden om mijn diakenstokje over te nemen, ja zeggen. Ja zeggen omdat het de moeite waard is om mee te denken en richting te geven aan de Maarlandse gemeente in de toekomst.
Marijke Maas
