Zondag 21 september jl. hadden we een bijzondere bijeenkomst. Er stond op het grasveld voor de Vredekerk een bijzondere tent opgesteld, gemaakt van aardappelkisten en een groot zeildoek in opdracht van de Stichting GroningenNoord. Deze stichting wil de problematiek van aardbevingen door de aardgaswinning omzetten in nieuwe ontwikkelingen in het noorden van Groningen.
Wij (Gerwin Pruijssen, Lodewijk van Weerden, Tjalling Huisman en Marco Roepers) als predikanten waren benaderd om op zondag een kerkelijk georiënteerde bijeenkomst te organiseren. Het werd een Dorpspleinontmoeting met de kerken van Loppersum.
Lodewijk van Weerden opende de bijeenkomst door te vertellen dat wij waren benaderd omdat ons initiatief Wij geloven in Loppersum (www.wijgeloveninloppersum.nl) daar goed bij aansloot. Wij willen de problematiek van de bewoners van het aardgaswinningsgebied serieus nemen maar ook werken aan een betere toekomst. We lazen psalm 82: 3 en 4 die de vraag naar de gerechtigheid stelt. Ook in onze streek lijden mensen onder de gevolgen van de aardgaswinning, terwijl het profijt de Nederlandse staat en de NAM ten goede komt. De psychische druk en de gevolgen ervan variëren per persoon en ook per woning, maar iedereen voelt het wel. Er is sprake van op zijn minst een gevoel van onbehagen. En de NAM en de staat hebben hier zeker een (dure) plicht.
Ondanks onderzoeken waaruit zou blijken dat 70% van de bewoners uit de streek zou verhuizen, bleek dat daar niemand van de aanwezigen bij hoorde. Iedereen waardeert de streek hier.
Dat bleek ook uit het gedicht van Hans Werkman genaamd Het Hoge Land dat Gerwin voorlas. Het Hoge Land krijgt hier een eeuwig perspectief. Onderlinge zorg en verbondenheid kan ook in deze tijden het leven hier meer glans geven. Daaraan wilden we werken, zo was de teneur. Dat de aardbevingsproblematiek ook tot meer verbondenheid kan leiden, bleek uit een uitspraak van Tjalling waarin hij stelde dat er vroeger heel veel kerken zijn gescheurd en nu er meer scheuren door de aardbevingen in de huizen komen kijken wij als predikanten elkaar meer in de ogen en treden we gezamenlijk naar buiten. Die verbondenheid kreeg ook vorm in de actie voor Dinand die een hersentumor heeft en zijn behandeling wordt in het buitenland niet vergoed. We luisterden naar “I Believe” van Perry Como. “Ik geloof dat ook in de donkerste nacht ergens een kaars brandt, dat ook boven de zwaarste storm een gebed wordt gehoord,” aldus de tekst van het lied. We sloten af met gebed en keken terug op een bijeenkomst met een goed gevulde huiskamer.
Marco Roepers
