We hebben onder leiding van Riet Bons veel met elkaar gepraat over geloven in God en wat daar in de loop der eeuwen allemaal over is geschreven. Ook dat heel veel daarin ons niet meer aanspreekt omdat we in een andere tijd leven, andere vragen stellen. Dat er in de bijbel andere beelden van God zijn dan die in de klassieke belijdenissen waarin het vooral gaat over God de almachtige. We waren het er ook over eens behoefte te hebben aan een God die ons menselijk nabij is en niet ver weg en ongenaakbaar. Ook hebben we het er over gehad hoe je God kan ontmoeten en ervaren. Dat is heel persoonlijk. De één heeft wel eens iets gemerkt van God. De ander nooit. Mensen hebben God nodig vonden we, maar heeft God dan ook niet mensen nodig om God te kunnen zijn? En wat betekent het om een relatie met Hem te hebben. Is dat nodig om te geloven. En als je niet in God gelooft als persoon maar Hem meer ziet als een Geest die mensen inspireert en op het goede pad houdt, kun je dan wel bidden?
En dan in al die vragen en onzekerheden de opmerking van één van de cursisten: “Is geloven eigenlijk niet vooral en in de eerste plaats een manier van leven? Een weg om te gaan met als oriëntatiepunt Gods aanwijzingen?”. We vielen allemaal even stil en moesten beamen dat het daar eigenlijk om gaat. Geloven is doen. Jezus vroeg ons immers ook niet om aanbidding maar om navolging. Zo kunnen wij voor andere mensen het gezicht en de handen van God zijn.
Riet, heel erg bedankt voor alle kennis die je ons hebt aangereikt en die ons kan helpen om te (blijven) geloven. Maar vooral ook door je pastorale benadering.
Tenslotte het volgende gedicht van Willem Barnard dat me in verband met dit leerhuis erg aansprak.
God, gij zijt niet te rijmen met het lot!
Achter al wat geschiedt blijft gij verscholen.
Al wat geschiedt , gij hebt het niet bevolen.
Leven is wat gij wilt en niet de dood.
Niemand kan mij vertellen hoe gij heet.
En toch, uw naam gebeurt en is geboren…
Ik vind u in de doolhof, niet tevoren,
maar achteraf. Daarom: wie weet, wie weet….
Want ook de twijfel kan U heilig zijn
en schroom verhindert ons U uit te spreken.
Wij lezen uw verhaal, uw taal en teken
zal door de nacht heen ons geleide zijn.
Bertus Huizing
