Ervaring Eline van der Zanden in Zambia

Van 11 – 31 juli ben ik met 33 andere Nederlandse jongeren naar Zambia geweest. Hier heb ik natuurlijk een jaar naartoe gewerkt met behulp van een heleboel mensen om mij heen. Met het twee keer autowassen, kniepertjesverkoop, pepermuntverkoop, ons diner, de Koningsmarkt, de collectes, kruidkoekenverkoop, verkoop op Jonnekes school en de vrije giften en donaties heb ik/hebben we het geld ingezameld. We zijn en waren erg blij met het bedrag dat we binnengehaald hebben!!

Op 11 juli hebben we ons op Schiphol verzameld en zijn we via Dubai naar Lusaka (hoofdstad van Zambia) gevlogen. In Zambia zijn we met busjes, deels over een hobbelweg, na 7 uur aangekomen in Miloso. In totaal hebben we daar 10 bouwdagen gehad en hebben we 3 lerarenwoningen neergezet met dak erop! We hebben hard gewerkt.
De wc was een gat in de grond met een muurtje eromheen gemetseld en de douche was een rieten hok met planken waar je op kon staan en dan kreeg je een emmer warm water met bekertjes waarmee je je kon douchen. We hebben veel stenen gesjouwd en doorgegeven in lange rijen, ik heb gezaagd, getimmerd, gemetseld, ringbalk gestort, helpen cement maken (speciaal zand met water omscheppen), steigers opbouwen en verplaatsen. Oftewel: we zijn echte bouwvakkers geweest en kunnen nu een huis bouwen (in Zambiaanse stijl natuurlijk).

Tijdens het bouwen werkten we samen met de lokale bouwvakkers. Ze legden dingen uit, hielpen je en jij hielp hen. Dit was erg leuk samen! Praten kon in het Engels met sommige bouwvakkers of via een andere bouwvakker. Verder hebben we met de lokale tieners van de middelbare school gepraat. Ik heb ook erg mooie gesprekken gehad met mijn GMG-groepje (GoeieMorgenGesprek), elke dag met dezelfde mensen. We hebben veel en open gepraat over onszelf, onze ervaringen en over het geloof. Ik vond dit erg fijn elke morgen als begin van de dag. Ook buiten GMG om heb ik veel mooie gesprekken gehad met andere mensen van de groep! Dit vond ik erg mooi aan het project. Je hebt alleen elkaar en iedereen heeft iets met het geloof waardoor je mooie gesprekken krijgt.

’s Avonds hadden we soms een avondprogramma zoals ‘Over de Streep’ waardoor ook mooie verhalen ontstonden. Verder zijn we op safari geweest (giraffes, zebra’s, impala’s en struisvogel gezien), zijn we op huisbezoek geweest bij een lokale familie, ben ik naar een ziekenhuis geweest om te zien hoe het er daar uitziet (dan kom je erachter dat je echt niet ziek wil worden daar!), zijn we naar een reptielenpark en souvenirs markt geweest en hebben we twee verschillende kerkdiensten bijgewoond (één hetzelfde als bij ons en één heel swingend met veel liederen en dansjes). Ook hebben we kinderwerk gedaan. Dan moesten we een Bijbelverhaal vertellen/uitbeelden (ik met mijn groepje die van Noach), een werkje maken (ik en mijn groepje hadden olifanten- en schapenmaskers) en buiten spelen.

Tijdens de vlucht ben ik luchtziek geweest en ik heb last gehad van een ontstoken teennagel, maar dat mocht de pret niet drukken. Ik heb mijn mobiel niet gemist en het luxe leven in Nederland ook niet, want in Zambia was het heel rustig en fijn! Er is absoluut geen stress en je doet wat er van je gevraagd wordt, het eten was goed en het was erg gezellig! Al heb ik natuurlijk de mensen om me heen van thuis wel wat gemist, maar ik heb in Zambia gezegd dat ze wel langs mochten komen omdat ik het zo leuk had 🙂 Het was echt een superervaring die ik niet had willen missen en ik ben blij dat ik mee ben geweest!! Mijn uitgebreide verslag per dag is te lezen in mijn reisdagboek en die staat op elineinzambia.reisverslag.com .

Reis naar Afrika Jonneke Roepers

Allereerst wil ik jullie allemaal bedanken. Zonder jullie hadden we nooit al het geld bij elkaar gekregen en hadden we niet naar Afrika kunnen gaan. Ondertussen ben ik alweer een paar weken thuis. Velen van jullie ben ik al tegengekomen. ‘Hoe was het?’ is een vraag die ik vaak gehoord heb. ‘Ja super!’ is eigenlijk het enige wat ik kan antwoorden. Het was ook super, maar het is zo moeilijk om het in een paar zinnen samen te vatten. Ik ging met Eline naar Zambia. We zaten twee weken in het dorpje Miloso. In die twee weken hebben we met 32 andere Nederlanders en een aantal Zambiaanse bouwvakkers drie huizen gebouwd. Het was nog een hele klus. We hebben hard moeten werken, maar het was vooral erg gezellig. De leerlingen van de highschool hielpen na schooltijd vol enthousiasme mee. Dat vond ik erg bijzonder om te zien. Het was leuk om met ze te praten. Er zijn veel verschillen, maar eigenlijk zijn de jongeren daar en de jongeren hier helemaal niet zo anders. We hebben niet alleen gebouwd. In het weekend en soms ook door de week deden we leuke activiteiten. Zo zijn we naar een park geweest met allemaal wilde dieren, hebben we een andere school bezocht, hebben we een berg beklommen, hebben we kinderwerk gedaan, hebben we een les gevolgd op de highschool in Miloso, hebben we een bananafarm bezocht, hebben we twee lokale kerkdiensten meegemaakt, hebben we een reptilefarm bezocht en als allerlaatste hebben we ook nog de souvenirmarkt bezocht. Stuk voor stuk waren het allemaal geweldige belevenissen, die ik nooit meer zal vergeten.

Jonneke Roepers

Beste lezer,

Deze zomervakantie ben ik naar Ghana geweest om lerarenwoningen te bouwen. Aangezien de gemeente dit mede mogelijk heeft gemaakt, leek het me aardig om een verslagje te plaatsen.

Uiteraard begon de reis op Schiphol. Na daar door onze families uitgezwaaid te zijn vlogen we naar Accra, op naar het avontuur. In Accra aangekomen maakten we direct in de bus kennis met de Ghanese verkeersregels, namelijk dat je dient rechts te rijden, punt. Er waren verder geen regels qua snelheid en veiligheid, onze riemen hingen onder het stof onder de stoelen. De volgende twee dagen zijn we van het uiterste zuiden naar het uiterste noorden gereden, naar een plaatsje genaamd Dagbiribore. Daar wachtte ons een warm ontvangst, maar dat niet voordat we doodsangsten hadden uitgestaan op het laatste stuk weg die onvoorstelbaar slecht was, letterlijk onvoorstelbaar slecht. Maar toen waren we toch uiteindelijk aangekomen bij het gebouw dat de komende twee weken ons thuis zou zijn.

Na wat ceremonieel gebeuren mochten we de volgende dag direct aan het bouwen. Slechts de fundering lag er, dus we hebben echt de woningen van laag 0 opgebouwd. De volgende twee weken was het bouwen, bouwen, bouwen (behalve in het weekend, dan hadden we rust). Elke dag om 6 uur opstaan en doorgaan tot 17.00 uur. Uiteraard hadden we wel wat pauzes, maar die waren samen zo’n anderhalf uur. Uiteindelijk is het ons gelukt om de woningen tot de nok af te krijgen. De rest zou later gedaan worden door de plaatselijke bevolking met de plaatselijke aannemer. We hebben onderhand bericht gekregen dat het bouwwerk is afgerond.

In de weekenden hebben we nog twee keer een plaatsjes dichtbij bezocht en een krokodillenboerderij. En uiteraard heerlijk uitgerust van het harde werk op de bouwplaats.

Op de terugweg hadden we een binnenlandse vlucht, zodat het stuk terug naar Accra slechts één dag duurde i.p.v. twee. Toen hebben we nog twee dagen in Accra vertoefd, we hebben dingen gedaan als een souvenirmarkt bezocht en het LifeLinesproject bezocht. En toen eindelijk, na 22 dagen in het vliegtuig naar huis. Al met al was het echt een geweldige en onvergetelijke ervaring die ik nooit zal vergeten. De cultuur en dingen die ik heb gezien en gehoord hebben echt indruk op mij gemaakt. Maar natuurlijk had dit niet kunnen gebeuren zonder de hulp van de gemeente. Daarom wil ik ieder die mij, Eline en Jonneke heeft gesteund enorm bedanken voor uw bijdrage.

Bedankt!

Tom van der Zanden