Pasen en Pinksteren op een dag
Na Pasen komt Hemelvaart, maar in het evangelie van Lucas (hoofdstuk 24) vallen die gewoon op één dag. Het evangelie van Johannes (hoofdstuk 20) maakt het nog bonter: Pasen en Pinksteren vallen er op één dag. Kijk, dat moeten we hebben!
Pasen en Pinksteren op één dag? Dat gaat nooit gebeuren zegt het spreekwoord. Maar het Johannes evangelie doet het, het zet ze gewoon op één dag.
En terecht! Om iets met Pasen aan te kunnen, heb je wel wat Pinksteren nodig.
Want Pasen, dat blijft moeilijk te begrijpen. Het is een feest vol hoop, maar hoop is iets van geloof en vertrouwen. Je ziet er niets van.
Zo blijft ook de opstanding in nevelen gehuld. Dat zie je als je de verhalen leest over de verschijningen van Jezus. Hij verdwijnt zo plotseling als hij verschijnt. Onherkenbaar is Hij, maar dan opeens zie je het: dat is Jezus! Ongrijpbaar is hij ook. Sterker nog, als Maria hem vast wil houden zegt Hij: houd me niet vast.
“Geloof in de opstanding is geen oplossing van het probleem dood”, schrijft Dietrich Bonhoeffer op 30 april 1944 aan zijn vriend vanuit de gevangenis. En inderdaad, sinds de opstanding van Jezus is de dood nog steeds middenin het leven aanwezig. Soms is de dood een welkome gast, vaak komt de dood te vroeg. En bijna altijd snijdt de dood dwars door het leven heen, door vriendschap en liefde en verbondenheid.
Pasen blijft moeilijk te bevatten, maar het is wel het begin van de kerk geweest. Als de leerlingen van Jezus niet zoiets als een Paaservaring hadden gehad, dan waren ze Jezus vergeten. Dan hadden ze getreurd om hun vriend met de mooie idealen en de grote dromen en de goede woorden, maar verder niets. Hun Paaservaring heeft hen in beweging gezet, ja de hele wereld over. Als een lopend vuurtje is het verhaal over Jezus de wereld doorgezegd: het verhaal van een Levende.
Zo’n lopend vuurtje moet wel aangestoken zijn, ja met Pinksteren. Johannes zet dat gewoon op dezelfde dag als Pasen. Hij heeft wel door dat het Paasverhaal niet zomaar iets is. Je hebt wel wat Pinksteren nodig om iets met Pasen aan te kunnen. In onze kerkelijke kalender hebben we er uiteindelijk toch wel vijftig dagen voor nodig om van Pasen naar Pinksteren te komen. Vijftig dagen om ons te oefenen om ons levenslang te laten doordrenken met hoop.
Hoop dat ‘ik haat je’ niet het laatste is.
Hoop dat niet beter worden, niet het laatste is.
Hoop dat onrecht niet het laatste is.
Hoop dat verdriet niet het laatste is.
Hoop dat ‘je verlaten voelen‘ niet het laatste is.
Hoop dat ‘geen zin meer’ niet het laatste is.
Hoop dat de dood niet het laatste is.
Hoop dat het allerlaatste niet het laatste is.
ds Tjalling Huisman
