PASEN
Met Pasen vieren wij de opstanding van Jezus. Vaak zingen we dan liederen met Halleluja. Halleluja betekent: prijs de Eeuwige. Bij het Paasfeest hoort blijdschap, het is het feest van de hoop. Het feest van het nieuwe begin.
Tegelijk vind ik het een moeilijk feest. Dat Jezus opstaat uit de dood, hoe kan ik dat begrijpen? Want ik zie het niet om mij heen. Wat ik om mij heen zie, is dat de dood het laatste woord heeft. Niets is er zo levenloos als het lichaam van een geliefde die dood is gegaan.
Ik weet dat er mensen zijn die een bijzondere ervaring hebben meegemaakt, bijvoorbeeld een Bijna Dood Ervaring. Mooi vind ik het om erover te lezen en soms iemand zijn ervaring te horen vertellen. Maar hoe mooi en indrukwekkend ook, het is geen definitief antwoord op de dood. Want wat je ziet is dagelijks nog duizend doden. J.W. Schulte Nordholt verwoordt het mooi in zijn gedicht Opstanding:
Zeggen ze dat Hij is opgestaan
waarom is de wereld dan dezelfde,
lijdt Hij zelf dan nog in al de zijnen,
sterft Hij dagelijks nog duizend doden,
altijd door zoals het immers is?
Weegt het lijden deze korte tijd
ook niet op tegen de heerlijkheid
die eens komen zal, is duizend jaar
als de dag van gisteren, als een droom,
altijd duurt die boze droom nog voort,
roept het bloed van Abel van de aarde,
wordt de stem in Rama weer gehoord,
altijd weer hetzelfde, Rachel weent
om haar kinderen die niet meer zijn.
En daar blijft mijn ongeloof bij staan,
dat ik net als Thomas twijfel,
enkel in zijn wonden Hem herken.
Altijd duurt die boze droom nog voort, ook in de dood van Jezus. En daar blijft mijn ongeloof bij staan. Zo komt de dichter uit bij Thomas, het ongeloof van Thomas. De leerling van Jezus die zei: Alleen als ik de wonden van de spijkers in zijn handen zie en met mijn vinger kan voelen, en als ik mijn hand in zijn zij kan leggen, zal ik het (Jezus’ opstanding) geloven (Johannes 20 : 25).
Thomas, ik vind dat hij ten onrechte de geschiedenis door gaat als ‘de ongelovige Thomas’. Want hij is een grote troost voor velen. In mijn ogen is hij een groot gelovige, omdat hij de wonden van Jezus en de opstanding van Jezus bij elkaar wil houden.
De wonden wijzen hem de weg om Jezus te vinden, om Jezus te herkennen. Het is goed om het Paasfeest te vieren met blijdschap en hoop. Maar het zijn de wonden van Jezus die de weg wijzen naar wie Jezus is. Zijn opstanding laat zien dat de weg die hij is gegaan geen doodlopende weg is, maar een weg ten leven.
In alle wonden van de wereld, in al het gebrokene, is hij daar weer: Jezus. Moge de Eeuwige ons zo sterken in het geloof dat het lijden niet het laatste is, dat de dood niet het laatste is.
Het is Pasen: Halleluja: prijs de Eeuwige!
ds Tjalling Huisman
