Boeken
door Ad Bakker
Als regelmatig lezer van boeken heb ik inmiddels, samen met mijn vrouw, een aanzienlijke collectie boeken. Soms koop je een boek op aanraden van iemand, op basis van een goede recensie en heel soms omdat de achterkant van een boek met daarop een korte schets van het verhaal je aanspreekt en je nieuwsgierig maakt naar het boek. Vaak blijkt dat de keuze, op welke grond dan ook gemaakt, in de praktijk (bij het lezen) een goede te zijn geweest en soms word je teleurgesteld en dan wordt het uitlezen van zo’n boek een zodanige beproeving dat je het half gelezen in de boekenkast terugzet. Ik voel me dan wel schuldig ten opzichte van de auteur (V/M) die er heel veel tijd in heeft gestoken om het boek te schrijven. Soms ook moet je bij het lezen van een boek wat doorzettingsvermogen hebben. Het komt voor dat een boek je pas halverwege bij de lurven pakt, maar wanneer dat precies het geval is blijft moeilijk te bepalen. Ik hoorde ooit van iemand de “stelregel” dat een boek je moet boeien op de bladzijde in de buurt van 100 min je leeftijd. Ik maak er geen geheim van dat in mijn geval bladzijde 34 in deze berekening het breekpunt zou zijn voor al dan niet doorlezen. Dus: naarmate je ouder bent moet een boek je eerder pakken, terwijl je op latere leeftijd meer tijd kunt steken in het lezen van een boek. Wonderlijk toch? Dus of de stelregel van 100 min je leeftijd klopt? Ik waag het te betwijfelen.
Er staat ook een boek in onze boekenkast dat we niet van voor naar achter lezen, namelijk de Bijbel. Ik denk ook, maar weet dat niet zeker, dat ik niet alles wat daarin staat ooit heb gelezen. Op bladzijde 34 van onze bijbel staat Genesis 18 en er staat boven Sodom en Gomorra. Dat verhaal is bekend bij veel mensen. Een aantal dingen vallen me op in dit stuk. De Heer spreekt met Abraham en Abraham toont zich erg gastvrij. Direct krijgt Sara van Abraham het verzoek om voor eten te zorgen. Nou ja “verzoek”, het lijkt meer op een opdracht. In vers 6 staat “vlug, drie schepel fijn meel! Maak deeg en bak brood”. In vers 9 en verder het verhaal dat Sara over precies een jaar na het bezoek het leven zal schenken aan een zoon. Sara hoorde dat en dacht waarschijnlijk bij zichzelf “je kunt me nog meer vertellen, daar geloof ik niets van. Weet je niet hoe oud ik al ben?” en moest in zichzelf lachen. Dat merkte de Heer en sprak haar daarop aan. Hoe het verder ging met de belofte van het kind weten we. Het verhaal gaat verder over Sodom en Gomorra. De Heer kondigt de verwoesting van beide steden aan vanwege de ongehoord grote zonden van de inwoners. En dan volgen de “onderhandelingen” tussen de Heer en Abraham. Abraham vraagt of de Heer zou willen afzien als er vijftig onschuldige inwoners zijn. De Heer zegt dan dat Hij dan vergeving zal schenken aan de hele stad. De “onderhandelingen” gaan door. Via 45, naar 40, naar 30, naar 20 om uiteindelijk uit te komen op 10. Daarna wordt het gesprek tussen de Heer en Abraham beëindigd en ging Hij weg. Hoe het verder gaat staat niet meer op bladzijde 34, maar het verhaal boeit me en dus lees ik verder! U ook?
