Stille Week
Licht dat terugkomt.
Hoop die niet sterven wil.
Vrede die bij ons blijft.
Regels uit het oratorium voor de Veertigdagentijd en Pasen “Als de graankorrel sterft… ” van Marijke de Bruijne. In dit oratorium wordt het gezongen op paasochtend. Wij gaan het ook zingen, maar niet alleen met Pasen, ook in de Stille Week.
Deze woorden passen inderdaad bij Pasen. Het gaat over de opgestane Heer. Licht dat terugkomt, is een beeld voor Jezus die opstaat, terugkomt uit de dood. Als dit dan een paasregel is waarom zingen we het dan al in de Stille Week?
Want in de Stille Week staan we juist stil bij de pijn, het verdriet, de wanhoop en dood. In Jezus’ lijden zien we al het lijden van de wereld weerspiegeld. In Jezus pijn herkennen we de pijn van ons bestaan en dat van anderen. We gaan met Jezus mee op zijn weg naar het kruis waar hij sterft en we voelen het verdriet en de leegte dat dat teweegbrengt bij zijn leerlingen. Het lijden van Jezus weerspiegelt alle onrecht en vergeefsheid dat we tegenkomen.
En toch is dit niet het laatste. We zijn immers de kerk van na Pasen. Wij staan stil bij het lijden van Jezus omdat wij weten dat God Hem opwekte uit de dood. En Hij stond op in een nieuw leven als eersteling van ons allen. Ook wij zijn ontvangen in dat nieuwe leven dat sterker is dan dood en voorbij alle lijden en pijn is. In Jezus verslaat God die machten die ons angst en vrees aanjagen. Dat is “de hoop die niet sterven wil” waarvan in de tweede regel sprake is. In de Stille Week sterft de Hoop niet, maar is juist extra sterk aanwezig omdat wij geloven dat in het lijden en de pijn, de machten die ons van God scheiden vernietigd worden. Juist daarin omarmt God ons als zijn kinderen door de keerzijde van het aardse leven op zich te nemen en ons het eeuwig leven te schenken. Dat is de vrede die blijft. De vrede met God en uiteindelijk voor de hele wereld. Zo blijven wij ook in de Stille Week altijd de gemeente van na Pasen. De gemeente weet te allen tijde van de opstanding van Jezus als begin van een nieuw bestaan, ook in de Stille Week.
Ds. Marco Roepers
