Pasen
Met de vergelijking tussen Pasen en de lente heb ik wat moeite.
Er wordt dan gezegd: zoals in de lente de dode natuur tot leven komt, zo wordt ook met Pasen de dood overwonnen. Natuurlijk geniet ik ook van de bollen, waaruit bloemen groeien en van de bomen waaraan bloesem bloeit. Maar de natuur, die is mij te grillig en te onbetrouwbaar: de één eet de ander maar op alsof het niets is.
Het gaat mij niet om leven en dood in het algemeen, het gaat om die éne dode. Waar is die gebleven? Is hij of zij voor eeuwig kwijt, niets over dan stof? Is zijn of haar naam nog ergens anders geschreven dan op een grafsteen of op de eeuwige velden van het wereldwijde internet?
Dat zijn vragen die blijven. Het zijn geen vragen waar je zomaar een gemakkelijk antwoord op kunt geven. Pasen is geen toverfeest. Het blijft tasten naar betekenis, zoeken naar geloof. Pasen is het geloof dat die éne dode niet kwijt is. Het is Gods bevestiging dat de weg van Jezus de goede weg is. Het is Gods bevestiging van zijn eeuwige verbondenheid met de mens.
De dichter A. Marja schetst in zijn gedicht De derde Emmaüsganger hoe gereageerd wordt op Jezus’ opstanding met de uitroep: Een wonder! Een wonder!
En hij vervolgt dan:
alsof het daarom ging…
nu goed dan ik (dat is Jezus) begon het hen opnieuw uit te leggen
dat het niet om dit einde ging en dat het logisch was dat ik het loodje legde maar dat het nieuwe rijk er was voor wie ogen had om te zien en oren om te horen dat het niet ging om mij maar om de timmermannetjes en de hoertjes en de dichtertjes om de joodjes en de germaantjes om de hongaartjes en de rusjes om de negertjes en de algerijntjes om de mensjes die gekke wezentjes…..
Pasen is geen toverfeest.
Het is Gods bevestiging dat de weg van Jezus de goede is.
Het is Gods bevestiging van zijn eeuwige verbondenheid met het menselijk bestaan. Dat menselijk bestaan van vallen en opstaan.
En dat het vallen niet het laatste is.
ds. Tjalling Huisman
