Het verhaal van de Oekraïne en Nederland
door Ad Bakker
Wanneer ik dit schrijf is het donderdag 24 maart rond 15.00 uur. Het is goed om daarmee te beginnen, want wat ik nu schrijf kan bij het lezen door u op een later tijdstip overkomen als gedateerd, merkwaardig, grotesk of een combinatie daarvan. Het ligt voor mij als auteur in de onzekere toekomst. Gisteren keek ik na het acht uur journaal naar een aflevering van het programma “het verhaal van Nederland”. De betreffende aflevering vertelde het verhaal van de inwoners van onder meer Antwerpen, Brugge en Gent die op de vlucht sloegen voor de Spanjaarden. De vluchtelingen kregen een warm welkom in Nederland. Van de rijkeren onder de vluchtelingen was vooral hun vermogen welkom, want daarmee kon een vloot worden opgetuigd om de verre oost te ontdoen van specerijen en ander waardevol goed. De armere vluchtelingen waren ook welkom, maar dan als arbeiders op dezelfde schepen. Het warme welkom had dus, zeker met de wetenschap van nu, een dubbele bodem.
Mijn laatste periode in mijn werkzame leven voordat ik met pensioen mag gaan werk ik op een kantoor in Warffum. Tegenover het kantoor staat Warfheem. Dat was, zoals dat vroeger heette, een bejaardenhuis en stond al jaren nagenoeg leeg. Inmiddels wonen er, naar ik me heb laten vertellen zo’n 70 mensen uit de Oekraïne. Voor zover ik dat van de buitenkant kan bekijken (niet constant want ik moet immers werken) zijn de kinderen al lekker aan het buitenspelen en maken zo zowaar ook al vriendjes met leeftijdgenoten die al jaren zorgeloos in Warffum wonen. Hopelijk gaan de kinderen binnenkort ook weer naar school. Dat zal gegeven de omstandigheden thuis in de Oekraïne wel in de buurt van Warffum zijn. Mijn werkgever “doet” in basisonderwijs en verzorgt samen met andere schoolbesturen het onderwijs aan kinderen uit Afghanistan. Die kinderen gaan binnenkort weg, want hun verblijf (de kazerne in Zoutkamp) gaat weer dienen als onderkomen voor soldaten, omdat het terrein er omheen weer intensief als oefengebied gebruikt gaat worden. De combinatie vluchtelingen en militaire oefening is geen gelukkige…… Met het vertrek van de kinderen uit Afghanistan naar een andere opvanglocatie ontstaat er wel ruimte voor onderwijs aan kinderen uit de Oekraïne. Dat dan weer wel.
Terug naar de vluchtelingen uit de Oekraïne. Ook zij krijgen, net als de vluchtelingen uit de zuidelijke Nederlanden tijdens de 80 jarige oorlog, een warm welkom in Nederland. Zullen we er voor zorgen dat het warme welkom later geen dubbele bodem bleek te hebben?
“Nog is Oekraïenes glorie niet vergaan, noch zijn vrijheid”. Is de eerste regel van het volkslied van de Oekraïne. Als ik dit schrijf is het deels zo, laten we hopen dat het wanneer u dit leest het nog steeds en nog meer waar is.
