De vis die dorst had
door Elske Kramer
Dit is de titel van een boekje van Laurence Freeman, dat vorig jaar werd besproken o.l.v. André. Freeman beschrijft daarin verschillende zienswijzen over meditatie, in het bijzonder de christelijke meditatie. Het werden boeiende gesprekken met ieders ervaring of eerste kennismaking over dit onderwerp. Mediteren hoeft niet perse gepraktiseerd te worden vanuit een religieuze behoefte, sterker nog, ik denk dat de meeste mensen wereldwijd mediteren om zich te ontspannen en rust te zoeken in deze stressvolle wereld. In de christelijke meditatie staat de stilte centraal. Daar begint de zoektocht naar de bron, het bewustzijn van de ziel waar God aanwezig is in ieder mens. In het blad Drive staat een uitnodiging voor een meditatiedag in maart volgend jaar. Mij trof hierin de samenvatting: “Het christelijke stil gebed is een ontvankelijke methode die onze relatie met God, die inwonende Aanwezigheid, verdiept. Een gebed waarin we Gods aanwezigheid in ons kunnen ervaren, dichterbij dan ademen, dichterbij dan denken, dichterbij dan het bewustzijn zelf”.
Het lijkt wel of we voortdurend op zoek zijn naar iets kostbaars dat we ooit hebben ervaren, maar zijn kwijtgeraakt. Het is bedolven onder alles wat op ons afkomt. Daarom blijft dat verlangen om de verbinding te ervaren met de Geest, die ons drijft. Paulus zegt: “Het is de Geest, die in ons bidt”. Freeman zegt: “We lijken allemaal wel vissen, die rondzwemmen in de grote oceaan en dorstig op zoek zijn naar water. Totdat we beseffen dat we omringd zijn door al dat water. Zolang we niet de verbinding terugvinden met die voortdurend, opborrelende bron, blijven we dorst houden.”
Stil worden en mediteren vraagt om oefening en discipline. Samen mediteren lukt beter dan alleen. Daarom gaat elke zaterdagmorgen vroeg mijn wekker. Daar zitten we dan om 7.30 uur in een kring met een heel klein groepje in de vertrouwde Jacobuskerk. André spreekt dan een korte bijbeltekst uit, en daarna luidt een klankschaal het begin van de meditatie in. Volkomen stil is het nu. Een stilte, waarin iedereen op zijn/haar eigen wijze mediteert. Mij geeft het vaak rust en inspiratie voor de komende week . Maar soms ook komen gedachten en emoties, die opdringeriger zijn dan je zou willen. En elke keer weer ervaar ik de verbondenheid met ieder die daar zit Na 20 minuten mediteren horen we weer de klankschaal en besluiten we met het zingen van het Onze Vader. Voor wie dat wil, kan daarna koffie of thee gedronken worden in Elthato.
Ik wil graag eindigen met een gedicht van Catharina Visser (1932-2015). Schrijven en dichten was voor haar een meditatie om dieper door te dringen in de kracht van de stilte en de goddelijke aanwezigheid van ieder mens.
ICOON
Er schuilt een gedaante in mijn eigen ‘ik’
die anders is en levender en vrijer
die in zichzelf geen muren kent en tralies
geen eigendunk heeft en geen geldingsdrang
die zich weet los te maken uit de windsels
van angst en gal en treurig zelfbeklag
die opengaat en ademt in de ruimte
en luisteren wil, geduld heeft, troosten kan
en minnend inziet wat een ander mens bezielt
die geen bedenkingen, geen grenzen kent
en lachend geeft en deelt vanuit een
wijd besef dat allen op de aarde één zijn
en dat geen lot ons breken kan
omdat wij gronden in de echte liefde.
Soms in het donker kijkt dat diepste ‘ik’ mij aan
en ik herken het als de levende icoon
van wat ons ooit is aangezegd:
de nieuwe mens in mij en iedereen verborgen
zo ver, zo ver – maar onder ons bereik
uit: Catharina Visser, Weten met het hart
