DE KERK ALS GEMEENSCHAP
Een gemeenschap die het toelaat
dat er leden zijn die niet ingeschakeld zijn,
gaat aan deze leden ten gronde.
Iedere christelijke gemeenschap moet weten
dat niet alleen de zwakken de sterken nodig hebben
maar ook
dat de sterken niet kunnen buiten de zwakken.
De kerk wil ik graag als gemeenschap zien.
Je kunt over de kerk praten zonder jezelf er in te betrekken: zij (de kerk) doen ook maar wat of zij (de kerk) doen veel goeds. Je kunt over de kerk praten in de jullievorm: jullie (van de kerk) doen ook maar wat of jullie (van de kerk) doen veel goeds.
Maar ik wil over de kerk praten in de wijvorm. Iedereen hoort erbij, iedereen draagt zijn steentje bij.
Ik wil dus niet de nadruk leggen op de voorganger: natuurlijk is de voorganger belangrijk, maar het is niet de dominee die de baas is in de kerk. Dat de voorganger de baas is in de kerk, dat zie je in bijvoorbeeld de Rooms Katholieke kerk. Uiteindelijk is het de pastoor die beslist (als de bisschop het er tenminste mee eens is). Dat de voorganger de baas is dat zie je ook in Protestantse kerken wel. Soms hebben dominees alles te zeggen en kunnen zij alles bepalen.
Ik wil ook niet de nadruk leggen op de liturgie: natuurlijk is de liturgie belangrijk, maar niet het meest belangrijke van de kerk. Dat de liturgie het meest belangrijk is, dat zie je in bijvoorbeeld de OostersOrthodoxe kerk (Rusland, Griekenland en noem maar op). Het gaat daar om de juiste uitvoering van de liturgie.
Ik wil ook niet de nadruk leggen op de bijzondere liturgische handelingen die men in de kerk kan verrichten: dopen, een huwelijk inzegenen, een uitvaart begeleiden. Een kerk die daar de nadruk op legt, wordt een service instituut voor heilige handelingen.
Het is allemaal belangrijk, maar ik vind de gemeenschap het belangrijkst. De kerk wil ik zien als een groep wijzeggers. Niet maar een klein select groepje is ‘wij’, nee iedereen hoort erbij. De ouderling die ontzettend haar best doet om mensen te bezoeken. En ook de oude man die niets meer kan, dan bezocht te worden op zijn ziekbed. Iedereen hoort erbij: degene die met twee benen middenin het kerkenwerk staat, maar ook degene die helemaal aan de rand van de kerk staat. Iedereen hoort erbij, hoe buitenkerkelijk je ook bent of je voelt.
Het is belangrijk elkaar vast te houden.
De ouderling houdt de zieke man (misschien wel letterlijk) vast. Maar ook omgekeerd houdt de zieke man de ouderling (figuurlijk) vast. Degene met twee benen middenin het kerkenwerk houdt de jongere vast, die aan de rand van de kerk is beland. Maar de jongere houdt op zijn beurt ook de ander vast.
Vasthouden is niet elkaar niet kunnen loslaten.
Vasthouden is elkaar in het oog houden, elkaar door de bril van de liefde van Christus in het oog houden. Vasthouden betekent op elkaar betrokken zijn, de ander aanspreken, de ander opzoeken, open staan voor wat de ander drijft.
De kerk wil ik graag als gemeenschap zien.
De bijdrage van ieder is belangrijk. Hoe klein je bijdrage misschien ook is, hij is belangrijk.
Wij zijn de kerk.
Ds Tjalling Huisman
