Even een korte terugblik op de fantastische voorstelling van de musical Ruth. In het weekend van 7 en 8 november hebben spelers en zangers, regisseur en dirigent, en allerlei mensen achter de schermen een grote massa bezoekers blij gemaakt met hun spel, zang, regie, decor en noem maar op. Mensen uit alle vier de kerken van Loppersum en ook mensen zonder kerkelijke binding, mensen uit het dorp Loppersum en ook mensen uit andere dorpen. Prachtig werden de hoofdrollen gespeeld, van de grote verbittering bij Orpa tot de koppelaarsdrang die over Naomi kwam. Natuurlijk wisten we dat ze elkaar uiteindelijk zouden krijgen (Boaz en Ruth), maar de musical kreeg zijn diepte doordat de keuze van Orpa (om te blijven en niet met Ruth en Naomi mee te gaan) werd uitvergroot. Wat ook een sterk begin, met drie vrouwen, elk staande achter een grafzerk waaronder hun geliefde begraven ligt.
Ook zo mooi gedaan is de terugkeer van Naomi – met Ruth bij zich – in Bethlehem: de inwoners van het stadje staan met z’n tweeën of drieën achter raampjes die ze zelf in handen hebben en zingen Moet je kijken, moet je horen. Hoe de roddel mensen welkom kan heten!
Een goede vondst is het, om de aankleding van de spelers in de sfeer van de jaren dertig te doen, daarmee verwijzend naar de armoede en de crisis in die tijd in Nederland en ook Groningen.
De zang was overtuigend en het toneelbeeld sterk. Hoogstens jammer dat de zang niet ondertiteld was. Als een koor zingt, krijg je nu eenmaal niet alles mee – dat is onvermijdelijk. Misschien een tip voor een volgende keer?
Want hopelijk heeft de Missionaire Werkgroep, na de musical Saul en nu Ruth, er nog niet genoeg van. Het is natuurlijk wel heeeel veeeel werk, maar tegelijk ook een cadeautje voor de hele gemeenschap.
Domie Tjalling
