Als u / je dit leest ben ik gestopt met lesgeven aan de middelbare school. Ik heb het bijna een half jaar gedaan en nu is een geschikt moment om er mee op te houden. Het is een enerverend half jaartje geweest: in het begin was het lesgeven gemakkelijk te combineren met het gemeentewerk, maar langzamerhand merkte ik dat het soms toch erg moeilijk is. Als er een dikke stapel toetsen op mijn bureau lag en de lessen moesten worden voorbereid, voor zondag een preek en dan ook nog een uitvaart. Het was de laatste maanden lastig om beide banen te combineren.
Ik heb veel geleerd van mijn uitstapje, het is ontregelend en dus verfrissend om alles eens anders te doen. Het was ook weer leuk om midden tussen de jongeren te zitten en te zoeken naar manieren om hen iets te leren over levensbeschouwing en godsdiensten. Maar ik heb ook weer ervaren hoe intensief het is, hoe je soms de energie en het geduld uit je tenen moet halen om staande te blijven. Als ik weer voor de klas zou gaan, zou ik het wat betreft onderwerpen anders aanpakken. Nu had ik daarin weinig keuze, ik viel in een vast programma. Ik merkte dat veel leerlingen weinig interesse hebben in hoe bijvoorbeeld het hindoeïsme in elkaar zit. Maar als het over hun eigen levensvragen gaat, dan willen ze graag meedoen.
Nog vier proefwerken nakijken en dan kan ik cijfers en schoolbanken weer uit mijn hoofd zetten. De gezichten van de leerlingen zullen er nog wel een tijdje in rondwarrelen.
domie Tjalling
