(geschreven door ds Tjalling Huisman, mede namens mijn collega ds Marco Roepers)
De Nashville-verklaring van de hand van een aantal conservatieve predikanten en kerkwerkers, heeft veel stof doen opwaaien. Gelukkig heeft de scriba van onze Protestantse Kerk, René de Reuver, er duidelijk afstand van genomen. Zo’n verklaring kraakt je volgens mij vooral als je jong bent, gelooft en merkt dat je homoseksuele gevoelens hebt of dat je eigenlijk in een verkeerd lichaam zit. Als je dan deze massieve veroordeling over je heen krijgt, kun je de neiging krijgen om je gevoelens maar te verbergen en in de kast te blijven.
Een aantal zaken in de verklaring stoort mij vooral.
In de eerste plaats de suggestie (artikel 12 van de verklaring) dat je kunt veranderen, dus je homoseksuele gevoelens kunt uitdoven. Die suggestie wordt versterkt doordat één van degenen die het initiatief voor deze verklaring hebben genomen, hierover in zijn toespraken spreekt. Als je je gevoelens van liefde al zou willen uitdoven – dat lijkt mij niet fijn – het kan niet! Het gaat helemaal in tegen de ervaring van velen die daarmee geworsteld hebben en bijna tot zelfdoding zijn gedreven.
In de tweede plaats doen de opstellers van de verklaring alsof zij de enige juiste christenen zijn. Dat vind ik nogal arrogant. Het is ook in strijd met wat we in de Protestantse kerk hebben afgesproken: hierover denken we verschillend, maar het is geen goede zaak om wie-ook-maar te veroordelen.
Verder stoor ik mij erg aan de manier waarop de opstellers van het pamflet met het Woord van God omgaan. Elk woord van de Bijbel is voor hen letterlijk Woord van God. Als je met die ogen de Bijbel gaat lezen, dan kun je nog voor vreemde dingen komen te staan. Zo is ook de slavernij eeuwenlang goedgepraat met een beroep op de Bijbel.
Ik denk dat je de Bijbel alleen goed kunt lezen, als je inziet dat het oude teksten zijn die alleen tot leven komen als de Geest van God gaat waaien. Als je je verstand door de Geest laat afstemmen op het leven van vandaag, en als je je hart laat afstemmen op de Geest van Jezus.
En dat laatste stoort mij het meest.
In de verklaring kom ik veel natuurlijke theologie tegen: er wordt gesproken over God die dit of dat zus en zo bedoeld heeft in de schepping. Ik heb geleerd dat je in de christelijke kerk alleen vanuit Christus kunt denken. De schepping is nogal een lastig ding namelijk: er zit mij te weinig liefde in, alles vreet alles maar op.
Maar vanuit de liefde van Christus wil ik graag de Bijbel lezen en ook nadenken over vragen van deze tijd. Dat is niet nieuw, Paulus deed het ook al. Hij is natuurlijk een kind van zijn tijd en schrijft dus ook dingen die in zijn tijd passen. Maar uiteindelijk gaat het hem toch om de liefde van Christus. Hij schrijft: er zijn geen joden en Grieken meer, slaven of vrijen, mannen of vrouwen, u bent allen één in Christus Jezus (Brief aan de Galaten, 3:28). Alle grote sociale verschillen uit die dagen, verklaart Paulus voor onbelangrijk (en dat is eigenlijk een revolutie in zijn tijd). Het gaat om de liefde van Christus.
Dat lijkt mij het uitgangspunt voor iedere gemeenschap die zichzelf christelijk wil noemen.
domie Tjalling
