Het onderzoek ‘God in Nederland’ is weer eens uitgevoerd. Sinds 1966 wordt er om de tien jaar onderzoek gedaan naar hoe het staat met het christelijk geloven in Nederland. Het blijkt dat steeds minder mensen zich gelovig noemen. Ook steeds minder mensen zijn bezig met ‘spiritualiteit’. Ik lees de resultaten van het onderzoek in de krant (Trouw, maandag 14 maart) en moet meteen denken aan de woorden van Dietrich Bonhoeffer: hij voorzag al in 1944 in zijn gevangenisbrieven het einde van de vanzelfsprekendheid van geloven. Wat de kerk – volgens Bonhoeffer te doen staat is niet de wereld verketteren dat zij niet meer een Godsgeloof heeft, maar midden in de wereld staan. En midden in de wereld bidden en gerechtigheid doen.
Daaraan zou ik willen toevoegen dat ook de kerk zelf, en dan bedoel ik iedere plaatselijke gemeente, zichzelf de spiegel moet voorhouden op twee punten. Het eerste: zijn wij een echte gemeenschap, waarin iedereen gezien wordt? Het tweede: laten wij ons diep van binnen raken door het evangelie? Met dat laatste bedoel ik overigens niet dat iedereen heel gelovig moet doen / zijn of dat iedereen er hetzelfde over zou moeten denken. Integendeel: het gaat om echtheid.
Artikel EO: God in Nederland
Artikel NCRV/KRO: God in Nederland
Artikel NOS: God in Nederland
domie Tjalling
