Voor deze keer, een stukje uit mijn Pinksterpreekje:
De Geest spreekt alle talen, maar mensen begrijpen elkaar niet altijd.
De Geest spreekt namelijk in een grondtaal van liefde, de liefde van Jezus.
Voortdurend fluistert zij ons in, de Geest: Jij bent geliefd.
Als je goed luistert hoor je dat gefluister, het is nogal intiem om dat tot je door te laten dringen: jij bent geliefd.
Je kunt er zomaar een rood hoofd van krijgen.
Gelukkig is rood de kleur van Pinksteren, dus het valt niet zo op.
Door zo de woorden van Jezus in je te fluisteren, maakt de Geest je open.
Zij opent je, de Geest van God.
Zij opent je voor de ander.
De ander die vaak een taal gebruikt waar je geen snars van begrijpt.
Een taaltje dat nogal dom overkomt.
Zodat je denkt: hoe kan je zo dom zijn.
Zodat je zegt: Ja en amen, ik moet weer eens verder.
En je hart sluit je af.
Maar de Geest, die opent je.
Zij leert je om goed te luisteren naar de ander:
wat gaat er achter al die domme woorden en gedachten schuil?
Wat klinkt er in door in al die onbegrijpelijke woorden van de ander – aan verlangen naar intimiteit.
Wat klinkt er door in al die vreemde gedachten van de ander – aan verlangen naar een stem die fluistert: Ik heb jou lief!
Laten we in godsnaam goed luisteren naar dat intieme gefluister van de Heilige Geest
