Biddag is alweer voorbij. Maar nu ik dit stukje schrijf, ben ik er net over aan het denken. Biddag is een beetje een ondergeschoven feest geworden op onze kalenders. Komt dat omdat het een overbodige dag is, omdat je iedere dag als biddag kunt zien? Of komt het omdat de moderne mens in de vanzelfsprekendheid leeft dat je aan alles zelf kunt werken? Of komt het omdat zo’n woord als Biddag teveel het idee geeft dat je alleen maar zit te bidden, hoewel de spreuk zegt ora et labora?
Je kunt bidden ook anders zien, niet als de ruimte die jij neemt om God iets te zeggen. Maar als de ruimte die jij aan God geeft, om jou iets te zeggen. Bidden is dan vooral ook luisteren. De volledige naam voor Biddag is: biddag voor gewas en ar0beid. Wat heeft God mij / ons te zeggen, als het gaat om het omgaan met ‘gewas en arbeid’? ‘Gewas en arbeid’ dat wil ik opvatten als de hele manier waarop wij omgaan met ons milieu en met de verdeling van de welvaart.
Wat heeft God mij / ons te zeggen over hoe wij omgaan met onze leefwereld?
domie Tjalling
