Afgelopen zondag (31 augustus) hebben we voor de derde keer een stukje Jacobswandeling gelopen. We, dat zijn een groepje jongeren (15, 16 jaar) uit de Katholieke Parochie en onze PKN Loppersum – Maarland en een groepje organisatie. We werden verwelkomd in de grote Katholieke Sint Jacobus de Meerdere Kerk van Uithuizen door pastor Nellie. Zij legde ons uit dat de St. Jacobsschelp niet alleen het teken van Jacobus is, dat wandelaars de weg wijst. Vroeger was het ook de bescherming van pelgrims om zo’n schelp zichtbaar te dragen, want struikrovers lieten een pelgrim meestal wel lopen. Die waren toch omgeven met een soort stralenkransje van heiligheid, bovendien hadden ze meestal geen cent op zak.
Na een mooie uitzegening op z’n Katholieks door Nellie, gingen we onder een stralende zon op weg. Waar die grote onweersbui gebleven was, een raadsel is het. Wat mij opviel in het gesprek onderweg was de grote openheid waarmee iedereen antwoordde op de ‘lastige’ vragen.
Als je de wandeling drie keer gelopen hebt, sta je niet meer te kijken van de stop in Oldenzijl of het ijsje bij De Diek’n. Hoewel het bijzonder blijft dat dat ijsje in een oesterschelp geserveerd wordt. Na een copieuze maaltijd onder de toren van de Jacobuskerk in Zeerijp, gemaakt door wandelkok Justus, sloten we in de kerk ons pelgrimstochtje af. Onder ander door het lezen van Psalm 121, een pelgrimslied. Ik vond het ook deze keer weer fantastisch om samen met de organisatie en de jongeren onderweg te zijn.
domie Tjalling
