Ik schreef eerder en zei ook: afscheid nemen vind ik lastig, maar afscheid met afstand vind ik pijnlijk.
Maar wat hebben jullie ons ondanks deze handicap een prachtig afscheid bezorgd! Met een verhaal over de kerkdieren dat niet kwam op het moment waarop ik dacht dat het zou komen. Maar daarna zag ik opeens kerkmuis Jan op de liturgietafel staan, en kwam het verhaal via het scherm de kerk binnen. Met alle kerkdieren, die opeens een bekende stem hadden gekregen. Dat dit verhaal zijn laatste staartje nog niet gehad heeft, is iets voor later….
En ook de Riepster Cantorij kwam via het scherm de kerk binnen, met het prachtige gedicht van Ad den Besten. Gezang 920: Gij hebt o God dit broze bestaan gewild. In de mooie versie die cantor Henk er van heeft gemaakt. En daarna de toespraak van ouderling van dienst Greetje Nomden over de stola’s van de kerk die ik mee mag nemen: wat fijn, een vertrouwd gevoel om mijn schouders! En vervolgens de woorden van Maarten Burggraaff, oud-voorzitter van de kerkenraad van Maarland, met een toespraak deels op rijm. En de mooie cadeaus die we hebben meegekregen: het boek met persoonlijke herinneringen, het fotoboek met de Maarlandse kerken, de mooie kandelaar, de overnachting in een hotel als we volgend jaar terugkomen voor een afscheid zonder afstand, de vaas met inscriptie en het prachtige boeket van de hand van Nancy. En ook nog de woorden van Geja voor Margreet over haar deelname aan de kindernevendienstleiding. En de groet van de ouderen uit Wiemersheerd.
Dit gebeurde allemaal gisteren in een gezamenlijke dienst, waarin mijn collega ds Marco woorden gaf aan het officiële afscheid en Greetje Nomden in een gebed vroeg om een zegen over ons allen. De zegen werd ook gezongen door Willem Jan Stuut en Wippy Kempenaar en Gerry Dallinga en Klaas Doornbos, die de hele dienst prachtig zongen onder orgelspel van Ab Gramsbergen. Ook Tineke en Reina Zijlstra zongen aan het begin van de dienst, en Roy Nikijuluw zong met Grace van U2 over het thema van de uitleg. Peter Beereboom en zijn mannen zorgden voor een uitzending met beeld, Dick Stoter voor de uitzending via kerkomroep.
Tijdens het napraten werd mij opeens door voorzitter Henk Beukema opgedragen de kerk uit te gaan en te gaan fietsen naar Zeerijp: onderweg mag je niet stoppen! Eenmaal buiten zagen Margreet en ik waarom: overal langs het weg van Loppersum naar Zeerijp mensen die klapten of spandoeken omhoog hielden of wat riepen. Wat maakte dat mij verlegen, wat was het hartverwarmend!
Het boek met herinneringen, daaraan ben ik nog niet toegekomen. Ik zal het koesteren en met een groot gevoel van verbondenheid lezen. Dank jullie voor dit afscheid! domie Tjalling
