Ik kom net (donderdag 4 juni) van mijn laatste les op de Abt Emo school. Ik geef daar Godsdienstig Vormings Onderwijs (GVO). Toen ik begon gaf ik zes lessen per week, maar na het vertrek van ds Riky en mijn uitstapje naar de middelbare school heb ik nog maar één les overgehouden. Het was hartverwarmend hoe de kinderen en de juffen afscheid namen, ondanks de afstand. En het was interessant en leerzaam om dat éne uurtje te geven – het is goed voor een domie om zijn neus buiten de kerk te steken. Juf Yvonne haalde herinneringen op: dat we naar het boeddhistische klooster gingen en naar een hindoetempel. Dat we ooit in een moskee in Groningen werden verwelkomd door een bijzonder knappe en modieus geklede jongeman, maar toen hij zijn mond opendeed: oef, wat was hij conservatief. Hoe de kinderen een paar dingen proefden van de Joodse Sedermaaltijd: mierikswortel, dat door zijn scherpe smaak door je neus naar je ogen schiet zodat je gaat tranen – herinnering aan de tranen van de slaven in Egypte. Natuurlijk wilden de kinderen dat juf deze sensatie ook zou ondergaan.
Wat ik de laatste jaren pas ontdekte, is hoe bijzonder het werkt als je de les begint met het aansteken van een kaars. Leerlingen mogen al hun lief en leed noemen, daarvoor steken we de kaars aan. Opeens wordt dan duidelijk wat er allemaal speelt in hun leven.
Als domie ben je vaak aan het schakelen: van de school naar een pastoraal bezoek, van het schrijven van een preek naar het overleg over een tienerdienst, van een kindercatechese naar een kerkenraadsvergadering.
De kerkenraad van Maarland kenmerkt zich door een goede, open sfeer. Dat betekent niet dat alles met de mantel der liefde wordt bedekt, soms worden er harde noten gekraakt. Ik vind het mooi dat er vaak door iemand onverwacht uit de grond van zijn of haar hart iets wordt gezegd; iets wat je blij maakt, of iets wat je ontzettend stoort. Dat kan in iedere vergadering gebeuren, maar het gebeurt ook speciaal in de vergadering van december. Iedereen neemt dan wat te eten of te drinken mee en we komen samen op een andere plaats: in de consistorie van de Petrus en Pauluskerk in Loppersum. We vergaderen dan met de benen op tafel (figuurlijk gelukkig) over iets dat ons als kerkenraad en als gemeente in het hart raakt. Ook iedere vergadering proberen we iets van verdieping en bezinning een rol te geven. Het gaat dan bijvoorbeeld over wat de synode heeft besloten, welk nut heeft het cluster, wat kan de diaconie doen in de armoedebestrijding, hoe staan we als kerk in de samenleving.
Vandaag mijn laatste vergadering, op (corona) afstand. In juni altijd met een drankje en een hapje……Ik zal jullie missen, mensen van de kerkenraad!
domie Tjalling
Reageren? Mail / bel met Tjalling Huisman: 0596 571393 / tjhuisman27@gmail.com
