Tijdens mijn eerste moderamenvergadering in Maarland in april 2008 kreeg ik meteen al te horen dat de pastorie misschien gesloopt zou worden. Het huis was net mooi in de verf gezet door Klaas-Jan Pilon en verder door vele mensen klaargemaakt voor onze komst. Maar ja, in Loppersum werd gebroed op een centrumplan en een pastorie hoort niet meer in het centrum thuis. We kregen toen ook meteen de vraag waar wij de nieuwe pastorie wilden: Over de Wijmers of aan het Kerkpad. Wij kozen voor het Kerkpad.
Maar zoals dat gaat met centrumplannen, ze blijven rondzingen en lijken nooit te worden gerealiseerd. Wij genoten van ons prachtige huis met uitzicht op de Lopster Toren. Het enige nadeel was dat alle dorpsfeesten plaatsvonden op het Marktplein. Je hoefde niet eens de ramen open te doen om mee te vieren: het kwam allemaal gewoon binnen. Vooral de kermis was de eerste jaren zeer aanwezig: overal in het huis waande je je in botsautootjes, klonk de bel van de zweefmolen in je oren en liep je tegen suikerspinnen aan. Een artikel voor het kerkblad kon toen maar over één ding gaan: de kerkelijke wortels van de kermis.
Uiteindelijk kwam er toch iets als een centrumplan: de tuin van de pastorie ging eraan. Het deed ons echt verdriet om toe te zien hoe met veel geweld de bejaarde notenboom uit de tuin werd gesleurd. We hadden altijd zo heerlijk onder die boom gezeten: schaduw in de zon, paraplu tegen de regen en een prachtige plaats om ’s avonds bij het stilvallen van de handel nog even te zitten. De boom gaf ook nog eens walnoten, één jaar waren ze bijna niet te bergen zo veel.
Omdat er inmiddels na het vertrek van Riky geen tweede domie meer zou komen, kwam de pastorie van Zeerijp in zicht. We hadden er echt geen zin in om daarheen te verhuizen. De pastorie werd helemaal van top tot teen opgeknapt, Ronald Dijkhuizen heeft er wonderen verricht. Maar we hadden echt geen zin om tegen onze zin te verhuizen. Maar ja, uiteindelijk moesten we wel. Het bijzondere was dat vanaf dag één al onze weerzin verdwenen was. Wat een heerlijk huis om in te wonen! Met veel ruimte beneden. En in de zomer een mooie tuin met veel rode bessen en een beschut plaatsje om te zitten, met eeuwenoude kloostermoppen om je heen. In de winter, als de bomen kaal zijn, kijk je door de lange gang over het weidse land. Het valt ons moeilijk de Riepster pastorie en het Hoge Land achter te laten. Gelukkig blijven jullie hier wel wonen.
domie Tjalling
Reageren? Mail / bel met Tjalling Huisman: 0596 571393 / tjhuisman27@gmail.com
